1. Rechtsgrundlagen
ustawa z dnia 8.3.1990 r. o samorządzie gminnym;

ustawa z dnia 15.11.1984 r. - Prawo przewozowe (Dz.U. z 2000 r. nr 50, poz. 601 ze zm.);

ustawa z dnia 6.9.2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2004 r. nr 204, poz. 2088 ze zm.);

ustawa z dnia 5.7.2001 r. o cenach (Dz.U. z 2001, nr 97, poz. 1050 ze zm.);

rozporządzenie ministra transportu i budownictwa z dnia 13 stycznia 2006 r. w sprawie treści, sposobów i terminów ogłaszania rozkładów jazdy oraz ich aktualizacji, warunków ponoszenia kosztów związanych z zamieszczaniem informacji dotyczących rozkładów jazdy oraz podawaniem rozkładów jazdy do publicznej wiadomości (Dz.U. z 2006 r. nr 12, poz. 79).

2. Rechtliche Formen
Zahlenmäßig dominieren zwei Formen: Regiebetriebe und Handelsgesellschaften.

3. Literatur
Łukasz Sobiech, Transport publiczny w gminie, powiecie i województwie, Gazeta Prawna 2007

B.W., Finansowanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej, Gazeta Prawna 2010;

Magdalena Wilamowska, Formy organizacyjno-prawne komunikacji miejskiej,

1. Gesetz
Gesetz gilt ab dem 1.3.2011. S. ÖPNVG vom 16.10.2010 (GBl. von 2011 Nr. 5, Pos. 13).

2. Schlussfolgerungen
Nach diesem Entwurf sollen im Bereich des öffentlichen Personennahverkehrs drei Subjekte tätig sein: der Veranstalter des Öffentlichen Personalnahverkehrs (organizator transportu publicznego), der Betreiber (operator transportu publicznego) und der Beförderer (przewoźnik). Als Veranstalter gilt immer eine Selbstverwaltungseinheit oder Kommunalverbund bzw. Ministerium. Sie kann einen externen Betreiber mit den Dienstleistungen beauftragen oder einen eigenen Regiebetrieb errichten, der sich mit den Dienstleistungen im Bereich des ÖPNV beschäftigen wird.

3. Literatur
Dazu B.W. Projekt ustawy o publicznym transporcie zbiorowym – umowa o świadczenie usług;